W celu zabezpieczenie głębokich wykopów w trakcie wykonywania prac budowlanych zwłaszcza na terenach zurbanizowanych współcześnie wykorzystywane są między innymi grodzice stalowe, które mogą być montowane na trzy różne sposoby- poprzez wbijanie, wwibrowywanie oraz wciskanie. Na czym polega każda z nich i jakie ma wady oraz zalety?
Czym są grodzice?
Grodzice to elementy, które w połączeniu ze sobą tworzą ścianki szczelne. Ich ciągłość zapewniana jest poprzez wzajemnie połączone ze sobą zamki między poszczególnymi grodzicami. Ścianki szczelne wykonywane z grodzic wykorzystywane są do podtrzymywania gruntu, materiałów lub wody w trakcie przeprowadzania głębokich wykopów pod prace budowlane.
Technologie pogrążania grodzic stalowych
Zastosowanie grodzic w budownictwie cieszy się dużą popularnością wśród wykonawców i inwestorów. W trakcie wykonywania z ich wykorzystaniem zabezpieczeń gruntów mogą oni natomiast skorzystać z aż trzech technologii pogrążania grodzic stalowych.
Technologia wbijania grodzic
Należy ona do najstarszych metod osadzania w gruncie wszelkiego rodzaju elementów w tym także grodzic stalowych. Cechuje się ona możliwością porażenia grodzic w niemal każdych warunkach gruntowych oraz dużą bezawaryjnością maszyn. Najczęściej wykorzystywana jest ona podczas przeprowadzania robót budowlanych związanych z drogownictwem i koleją w miejscach oddalonych od ośrodków miejskich. Wbijane grodzice stalowe charakteryzują się dużą nośnością, ale wadą tego rozwiązania są duże drgania oraz hałas. Ponadto pogrążane metodą wbijania grodzice nie są także najczęściej już demontowane w późniejszych etapach prac budowlanych.
Technologia wwibrowywania grodzic
Metoda ta wywodzi się z 1930 roku i jest zaliczana do najszybszych i najbardziej ekonomicznych, stąd też jej duża popularność. Posiada ona jednak także wady, do których zalicza się duży hałas oraz wibracje, które wzajemnie się potęgują w trakcie prac. Dlatego też jest ona rzadko wykorzystywana w bezpośrednim sąsiedztwie budynków mieszkalnych, czy użyteczności publicznej. Oprócz uciążliwości dla innych wady te mogą bowiem wpłynąć także na samą konstrukcję budynków. Dlatego też technologia wwibrowywania grodzic wymaga przeprowadzania dodatkowych badań, co niekiedy skutecznie zniechęca inwestorów do jej wykorzystywania.
Technologia wciskania grodzic
Z kolei ta metoda w odróżnieniu od poprzednich cechuje się bezinwazyjnością, gdyż nie emituje drgań, ani wibracji, a do tego poziom emitowanego hałasu w trakcie pogrążania grodzic z jej wykorzystaniem jest nieporównanie niższy (wynosi zaledwie 67dB). Dzięki temu umożliwia zabezpieczanie wykopów niemal w każdych warunkach. Dodatkowo do osadzania grodzic w gruncie z jej wykorzystaniem używa się maszyn, które umożliwiają użycie ich nawet na ciasnych mocno zurbanizowanych terenach. Pomimo jednak tych zalet, należy ona do najrzadziej stosowanych metod.
Która z metod pogrążania grodzic stalowych jest najlepsza?
Każda z wymienionych technologii pogrążania grodzic stalowych ma zarówno swoje wady, jak i zalety. Dlatego też o to, która z nich jest najlepsza, zapytaliśmy eksperta z Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych Żyrardów sp. z o.o. sp.k.
Chcąc wybrać odpowiednią metodę pogrążania grodzic stalowych, należy przede wszystkim skupić się na warunkach panujących wokół placu budowy oraz gruncie, na jakim jest ona prowadzona. Nie ma bowiem jednego i wyłącznie słusznego rozwiązania. Biorąc jednak pod uwagę opłacalność finansową oraz czasową najpopularniejszą metodą pogrążania grodzic stołowych jest metoda wwibrowywania, która połączona jest ze stałym monitoringiem drgań w przypadku realizacji prac w terenach zabudowanych.
Podsumowując, dobór właściwej metody pogrążania grodzic stalowych zależy od wielu czynników. Wśród nich wyróżnić można poziom zurbanizowania terenu, jakość gruntu oraz możliwości finansowe inwestorów. Dlatego też powinien być ona zawsze podejmowany z uwzględnieniem indywidualnych czynników.